Wat is het doel van de CITO toets nu eigenlijk?
Elke keer krijg ik weer kinderen in de praktijk die erg bang zijn voor de CITO toets. Waarom wordt er toch zoveel druk op die toets gelegd? Wat willen wij als ouders nu graag? Dat is een vraag die mij al jaren bezig houdt.
Als een kind zenuwachtig is voor de toets, geef ik altijd de volgende reactie. De ministers willen graag weten of alle meesters en juffen alles goed hebben uitgelegd. Het is alleen erg lastig om dit aan alle kinderen te vragen. Daarom hebben ze de CITO toets bedacht. Nu kunnen ze goed zien, welke sommen of opdrachten jullie klas nog lastig vindt. Dit moet dus nog even extra uitgelegd worden. Meester of juf vindt het fijn als jij je best doet, zodat de minister ook kan zien dat jij een goede meester of juf hebt. En dat doen de kinderen graag!
Het feit blijft dat deze toets een moment opname is en de methodetoetsen een beter beeld geven van hoe je kind is en wat het kan. De leraar kent je kind en kan ook het advies geven wat bij je kind past. Maar waarom zegt een deel van de ouders dan steeds, goed je best doen hoor op de CITO! Je moet veel punten halen! Dus weer leggen we druk op de kinderen. Waarom willen deze ouders dan zo graag dat hun kind hoog ingeschat wordt? Wat is er mis mee als je via de “mavo of havo” doorstroomt? Wat telt er nu echt? Mag je kind plezier hebben op het voortgezet onderwijs en nog wat vrije tijd hebben? Of moet het altijd maar leren en leren, tegenvallende resultaten halen om vervolgens eventueel af te stromen? Welk voorbeeld geven wij het kind eigenlijk en wat willen we nu eigenlijk echt? Hoe motiverend is dit?
Als ik ouders eerlijk vraag, willen ze dat hun kind gelukkig is. Dat ze lekker in hun vel zitten. Maar lukt dat wel als er te hoge eisen zijn? Wordt je kind daar echt gelukkig van? Wat ik heel belangrijk vind, is dat een kind zichzelf kent en weet hoe het moet leren. Weet waar zijn sterke punten liggen. Daarnaast is het fijn als je kind stevig in zijn schoenen staat en de wereld aan kan.
Laten we alsjeblieft de kinderen gewoon kind laten zijn. Ze voorbereiden op de grote wereld, waar ze zichzelf moeten redden. Als ze een doel hebben, dan komen ze er wel, ook als dit een jaar extra duurt of zelfs 2. En zeg nou eens eerlijk, maakt dat extra jaar nou zoveel verschil…..